PRZEDSZKOLE - REKRUTACJA

Dlaczego warto wysłać dziecko do przedszkola?

Nie wiesz, jakie korzyści daje przedszkole Twojemu dziecku i Tobie? Zastanawiasz się, czy warto zaprowadzić tam kilkuletniego malucha? Dzisiejszy artykuł rozwieje Twoje wątpliwości.

To my, rodzice, podejmujemy decyzję o wysłaniu dziecka do przedszkola lub opiekowania się nim samodzielnie w domu. To od naszych wyborów zależy, czy pociecha będzie się prawidłowo rozwijała, czy będzie potrafiła odnaleźć się w grupie rówieśników i czy nabędzie umiejętności dostosowywania się do warunków otoczenia. Chcemy, aby nasz skarb miał wiele koleżanek i kolegów, odnosił sukcesy i rozwijał swoje umiejętności. Pozwólmy mu na to. Przedszkole daje takie możliwości. Oferuje to, czego my, rodzice, czasem nie jesteśmy w stanie zaoferować dziecku. Czy warto wysłać dziecko do przedszkola?

Przedszkole uczy samodzielności

Aby zostać przyjętym do przedszkola, dziecko musi być w pewnym stopniu samodzielne. I nawet, jeśli nasz skarb potrafi się ubrać i zjeść, w przedszkolu będzie utrwalał te umiejętności. Niewykluczone, iż nauczy się dodatkowych czynności, jak na przykład sznurowanie butów, których nauka dotychczas sprawiała mu problem. Dziecko obserwuje świat wokół siebie i w taki sposób go poznaje. Bada zachowania innych i na tej podstawie wykształca w sobie samodzielność i odpowiedzialność za samego siebie.

Przedszkole pokazuje, jak funkcjonować w grupie

Przedszkole jest miejscem, w którym spotyka się wiele dzieci. Nikt z nas nie ma wpływu na to, z kim nasz maluch będzie w grupie. Każdy rodzic może mieć jednak pewność, że jego maluch pozna zarówno osoby miłe, z którymi nawiąże pierwsze przyjaźnie, jak i takie, z którymi będzie toczyć boje o kredki, czy zabawki. Każde z tych doświadczeń jest dla dziecka cenne. Przedszkole uczy zasad rządzących grupą jako całością i daje możliwość nabycia umiejętności współpracy z innymi. Dzięki temu przedszkolak zaczyna rozpoznawać zachowania rówieśników i uczy się reagować na sytuacje, z którymi musi się zmierzyć najpierw w przedszkolu, a później w dalszym swoim życiu.

Przedszkole uczy dzieci nawiązywania kontaktów

Jednym dzieciom przychodzi to z łatwością, dla innych odezwanie się do rówieśnika jest problemem nie do pokonania. W piaskownicy wyręcza je mama, która pomaga przełamać pierwsze lody. W przedszkolu natomiast dziecko musi poradzić sobie samo. Uczy się zwalczania wstydliwości i pokonywania nieśmiałości, by zdobyć sympatię koleżanek i kolegów. Jest to umiejętność niezwykle cenna, gdyż na każdym z późniejszych etapów życia w społeczeństwie dziecko – już jako dorosły człowiek - będzie musiało samo nawiązywać kontakty w szkole, w pracy lub wśród znajomych. Jeśli nie nauczy się tego na samym początku swojej życiowej drogi, będzie mu trudniej nabyć umiejętności nawiązywania kontaktów w dorosłym życiu.

Przedszkole uczy współpracy

Dziecko, które nie ma rodzeństwa i często z powodu braku czasu rodziców musi spędzać czas na samotnej zabawie, nie ma możliwości nauczenia się współdziałania. Zabawa z rówieśnikami i wspólne wykonywanie zadań jest dla małego człowieka istotnym elementem rozwoju. Przedszkole stwarza doskonałe warunki do kształtowania w sobie umiejętności współpracy z innymi, uczy tolerancji i otwiera na świat. Ponadto dziecko w grupie staje się skłonne do kompromisów i potrafi dzielić się z innymi tak, aby obie strony odnosiły korzyści.

Przedszkole uczy posłuszeństwa

Dzieci szybko przyzwyczajają się do wygody i są mistrzami w przekraczaniu granic cierpliwości rodziców. Jeśli rodzice proszą o coś, ale później tego nie egzekwują, malec nie ma możliwości nauczenia się posłuszeństwa. Jak tylko zauważy, że mama czy tato sam doskonale radzi sobie ze sprzątaniem zabawek, zacznie wykorzystywać tę słabość rodzica na innych płaszczyznach swojego życia. Po powrocie z pracy albo nie mamy głowy do tego, by przypilnować malucha, albo brakuje nam cierpliwości i wolimy sami zrobić to, o co prosiliśmy dziecko, niż czekać, aż zrobi to, o co zostało poproszone. Pozwalamy dzieciom „wejść nam na głowę”, ale muszą się one nauczyć, że czasem trzeba się podporządkować innym. Przedszkolak wie, że musi się słuchać opiekunki i jeść to, co jest na obiad, a nie to, na co ma akurat ochotę. I tak, jak w domu krzykiem lub płaczem wymusiłby na mamie to, czego chce, tak w przedszkolu musi być posłuszny i grzecznie wykonywać polecenia wychowawczyni.

Przedszkole uczy odpowiedzialności

Dziecko uczy się odpowiedzialności za siebie i innych. Wie, że musi pilnować zabawek, jeśli jest dyżurnym, gdyż po skończonej zabawie trzeba je wszystkie pozbierać i odłożyć na miejsce. W ten sposób dziecko wykształca w sobie umiejętność dbania o siebie i przedmioty, którymi w danym momencie się opiekuje. W domu często odpowiedzialność spoczywa na rodzicach lub dziadkach. W przedszkolu maluch sam kształtuje i utrwala w sobie zdolności bycia odpowiedzialnym.

Przedszkole stymuluje wszechstronny rozwój dziecka

Chociaż chcemy, by nasz skarb poznawał szeroko pojętą kulturę i sztukę, nie zawsze jesteśmy w stanie mu to zapewnić. W przedszkolu dzieci nie tylko czytają i ćwiczą pamięć poprzez zapamiętywanie wierszyków i piosenek. Uczestniczą w zajęciach plastycznych, śpiewają, występują w teatrzykach. Zajęcia te sprzyjają odkrywaniu zdolności twórczych dziecka i pomagają w rozwijaniu indywidualnych zainteresowań. Przedszkole zapewnia warunki do zdobywania nowych umiejętności i systematycznego pogłębiania wiedzy, gdyż umożliwia poznawanie świata przez samodzielne eksperymentowanie i badanie otoczenia. Dziecko, które chodzi do przedszkola, ma więcej możliwości. Te możliwości daje grupa rówieśników oraz przedszkolanka, która cały swój czas poświęca dzieciom. To na nich skupia ona całą swoją uwagę. Ty dzięki temu możesz zająć się sobą, swoim rozwojem i osiąganiem sukcesów zawodowych. Pozwól dziecku na odrobinę samodzielności. Będziesz miał dzięki temu poczucie spełnionego obowiązku, a Twój maluch posiądzie cenne umiejętności, które okażą się niezwykle przydatne w dorosłym życiu.

 

 

 

Zanim dziecko pójdzie do przedszkola

MAMO I TATO!

1. Poznajcie przedszkole, do którego będzie uczęszczało wasze dziecko. Np. przez uczestnictwo w tzw. „ dniach otwartych przedszkola”, wizyty w ogrodzie przedszkolnym i przedszkolu, podczas których zapoznacie dziecko z personelem pracującym w oddziale dzieci 3-letnich oraz ich ofertą wychowawczo-edukacyjną. Spacerujcie w okolicach placówki, zachwalajcie ją, opowiadajcie dziecku o zabawkach i kolegach.

2. Przy przedszkolnych pożegnaniach z „ maluszkiem” bądźcie uśmiechnięci i spokojni, bo z waszej twarzy dziecko szybko potrafi wyczytać niepokój, dobre i złe emocje. Bądźcie gotowi na trudne rozstania w pierwszych dniach, nawet tygodniach, na płacz i odmowę wyjścia z domu. A gdy już znajdziecie się przedszkolu stosujcie krótkie pożegnania-, gdyż przedłużanie tej chwili wzmaga w dziecku negatywne uczucia. Nawet, jeśli „ maluch” płacze, pożegnajcie go z uśmiechem i pozostawicie pod opieką wykwalifikowanej kadry, która posiada wieloletnie doświadczenie i doskonale wie jak zabawić i zająć dziecko by szybko zapomniało o trudnym rozstaniu z ukochanym rodzicem. Dziecko 3-letnie charakteryzuje niestabilność uczuć, płacze a za chwilę jest wesołe i świetnie się bawi ( przecież tak samo postępuje będąc z wami w domu). Jeśli mamie rozstanie z dzieckiem sprawia większe trudności, postarajmy się by dziecko do przedszkola odprowadzał tatuś ( zwłaszcza na początku). Z doświadczenia wiem, iż rozstania z tatusiami bywają łatwiejsze, wynika to zapewne z większej stanowczości i opanowania emocji.

3. W początkowym okresie odbierajcie dziecko wcześniej z przedszkola, ponieważ trzy-latek ma inne poczucie czasu i okres przebywania poza domem wydaje mu się bardzo długi. Pozwólmy dziecku zabrać ze sobą cząstkę domu do przedszkola np. ulubioną zabawkę, książeczkę, ( ale nie smoczek!).

4. Rozmawiajcie z dzieckiem o wydarzeniach przedszkolnych. Wasze zainteresowanie pobudzi zainteresowanie dziecka oraz poczucie, że przedszkole jest czymś ważnym dla was i dla niego. Mówcie dziecku, że czas w przedszkolu będzie spędzało bez rodziców, ale w towarzystwie miłych pań i innych dzieci, z którymi będą się codziennie bawić.

5. Rozwijajcie umiejętności samoobsługowe dziecka, gdyż właśnie bardzo często są one powodem dodatkowego stresu dla dziecka. Pozwól-my dziecku samemu myć ręce, korzystać z toalety a nie nocnika, ubierać się i rozbierać.

6. Wcześniej przyzwyczajajcie dziecko do przebywania w domu i w nowym miejscu pod opieką osób trzecich np. z babcią, dziadkiem, koleżanką.

7. Postaraj się, aby dziecko miało kontakt z rówieśnikami np. na placu zabaw. Pierwsze dni w przedszkolu to dla dziecka nowe otoczenie i nieznajome twarze. Nie oznacza to jednak, że nie można pomóc maluchowi w przystosowaniu się do tej zmiany.

Rozstanie z rodzicami

Lęk przed rozstaniem z rodzicami to zazwyczaj pierwsza i największa trudność, którą przezwyciężyć muszą przedszkolaki. Uczucie to towarzyszy zwłaszcza maluchom przebywającym dotychczas wyłącznie z mamą. Dodatkowo, im młodsze dziecko, tym rozstania znosi mniej chętnie. W takiej sytuacji najważniejsze jest okazywanie dziecku zrozumienia. Pozwólmy maluchowi się wypłakać. Wytłumaczmy też, że wszystkie dzieci rozstają się z mamą i idą do przedszkola – dodaje. Przezwyciężenie lęku będzie dla naszej pociechy dużo łatwiejsze, jeśli sale przedszkolne, w których ma codziennie przebywać, okażą się przyjazne, kolorowe i wesołe, a materiały dydaktyczne stosowane w trakcie zajęć będą ciekawe i różnorodne.

Brak samodzielności

Po przekroczeniu progu przedszkola maluchy często napotykają problemy wynikające z braku samodzielności. Nie wszystkie dzieci potrafią bez pomocy dorosłych wiązać buciki, zapinać sweter, jeść czy korzystać z toalety. Rodzice mniej samodzielnych maluchów powinni wybierać dla swoich pociech praktyczne ubranka (np. buty na rzepy czy bluzki wkładane „przez głowę”), aby dziecko nie czuło się zawstydzone w gronie rówieśników. Istotne jest, aby chwalić malucha za każdy nawet najmniejszy sukces i utwierdzać go w przekonaniu, że już wkrótce nauczy się wykonywania czynności, które sprawiają mu trudność.

Zabawy w grupie

Może się także zdarzyć, że dziecko nie potrafi bawić się z rówieśnikami – nie chce dzielić się ulubioną zabawką lub nie umie wchodzić w role, których wymaga od niego scenariusz zabawy. W takiej sytuacji rodzice powinni zachęcać swoje pociechy do zabawy z kolegami i koleżankami, pamiętając jednak, by nie nalegać, jeśli nie mają na to ochoty.

Dokuczanie rówieśnikom

Dzieci potrafią być bezwzględne w traktowaniu rówieśników. Każda odmienność może być pretekstem do zabawy kosztem innych. Kiedy maluch sygnalizuje, że koledzy mu dokuczają, należy porozmawiać z nim, pokazać mu jego atuty. To pozwoli nabrać pewności siebie i pomoże odpierać ataki ze strony rówieśników. Natomiast dziecku atakującemu inne należy wytłumaczyć, że takie zachowania są naganne i sprawiają dzieciom przykrość.

Zajęcia plastyczne

Lekcja plastyki czy zajęcia z rysunku także mogą okazać się źródłem problemów małego przedszkolaka. Niektóre maluchy mają mniejsze zdolności manualne od swoich rówieśników. Nie lubią rysować, wycinać, nie wspominając już o malowaniu węglem, wydzieraniu czy wyplataniu ze sznurków. Aby zachęcić malucha do przygody z plastyką, należy chwalić wszystkie dzieła małego artysty oraz razem z nim wykorzystywać coraz to nowe techniki.

Niejadki

Aby ułatwić maluchom adaptację w pierwszej placówce edukacyjnej, pamiętajmy, że w każdej sytuacji dziecko, podobnie jak dorosły, ma prawo do poszanowania jego upodobań kulinarnych. Zdarza się, że tuż po przekroczeniu progu przedszkola nasz maluch traci dobry humor, gdy dowiaduje się, że w jadłospisie znajduje się znienawidzona potrawa. Nie zmuszajmy naszej pociechy do jedzenia tego, czego naprawdę nie lubi. Taka presja najczęściej wywołuje efekt odwrotny od zamierzonego. Najważniejsze jest, aby przedszkolak był pogodny i spokojny, nawet jeśli przez jakiś czas będzie trochę głodny.

Więcej porad dotyczących problemów przedszkolaków, wychowania i żywienia dzieci znaleźć można na polskiej stronie www.haribo.com w dziale Akademia Misia Haribo.

Odsyłam także do Poradnika dla rodziców „Moje dziecko idzie do przedszkola” Johanny Friedl.